کریپتو در مقابل ارز فیات: تفاوت بین ارز دیجیتال و پول فیات چیست؟

وقتی صحبت از مبادله ارزش می شود، دو نوع ارز به ذهن می رسد: ارز دیجیتال و ارز فیات. در حالی که هر دو به عنوان رسانه مبادله عمل می کنند، به طور متفاوتی عمل می کنند، فناوری های اساسی متمایز دارند و تحت سطوح مختلف مقررات قرار دارند. درک شباهت ها و تفاوت های بین این دو ارز ضروری است زیرا بر نحوه مدیریت مالی ما تأثیر می گذارد.

در این مقاله، تفاوت‌های بین ارز دیجیتال و ارز فیات، از جمله منشاء، موارد استفاده و مزایا و معایب را بررسی خواهیم کرد. در پایان این مقاله، درک بهتری از ویژگی های ذاتی این دو نوع ارز خواهید داشت و می توانید تصمیم آگاهانه ای در مورد اینکه کدام یک برای شما مناسب است، بگیرید.

سلام! من اشکان هستم، راهنمای شما در این جستجوی جذاب در چشم انداز ارز دیجیتال. امروز ما به اصول اولیه باز می گردیم، دنیای پیچیده رمزارزها را ابهام زدایی می کنیم و آن را با قلمرو آشنای ارزهای فیات مقایسه می کنیم. بیایید با هم این سفر کشف و درک را آغاز کنیم.

ارز فیات چیست؟

ارزهای فیات به ارزهای صادر شده توسط دولت اطلاق می شود که توسط کالاهای فیزیکی مانند طلا یا نقره پشتیبانی نمی شوند. اصطلاح “فیات” از عبارت لاتین “لذا انجام شود” گرفته شده است، به این معنی که ارزش پول صرفاً به این دلیل است که دولت آن را به عنوان ارز قانونی اعلام می کند.

خاستگاه ها و ویژگی های ارز فیات

پول فیات برای قرن ها مورد استفاده بوده است، اولین استفاده گسترده از ارز کاغذی در قرن هفتم در چین رخ داد. امروزه، اکثر کشورها از ارز فیات به عنوان شکل اولیه پول قانونی خود استفاده می کنند.

بر خلاف ارزهای دیجیتال، ارزهای فیات توسط مقامات مرکزی مانند بانک های مرکزی و موسسات دولتی کنترل می شوند. این مقامات قدرت تنظیم عرضه ارز و تأثیرگذاری بر ارزش آن را از طریق سیاست پولی دارند.

ارز فیات در کریپتو چیست؟

در زمینه ارز دیجیتال، ارز فیات به ارز سنتی صادر شده توسط دولت، مانند دلار آمریکا یا یورو، اشاره دارد که می‌توان از آن برای خرید ارز دیجیتال استفاده کرد. بسیاری از صرافی‌های ارزهای دیجیتال به کاربران اجازه می‌دهند تا ارزهای فیات را با ارزهای دیجیتال معامله کنند و بالعکس.

نمونه هایی از ارزهای جهانی فیات که به طور گسترده پذیرفته شده است

برخی از رایج ترین ارزهای فیات در جهان شامل دلار آمریکا، یورو، ین ژاپن و پوند انگلیس است. این ارزها نقش مهمی در سیستم پرداخت جهانی ایفا می کنند و امکان مبادله کالاها و خدمات را در سراسر مرزها فراهم می کنند.

چرا پول دیجیتال به عنوان پول فیات طبقه بندی می شود؟

همه پول های دیجیتال به عنوان پول های فیات طبقه بندی نمی شوند. پول فیات دیجیتال به اشکال دیجیتالی ارزهای دولتی، مانند دلار دیجیتال یا یورو دیجیتال اشاره دارد. اینها توسط یک بانک مرکزی نظارت می شوند و ارزش مشابهی با همتایان فیزیکی خود دارند. با این حال، ارزهای رمزنگاری شده، اگرچه دیجیتالی هستند، اما به دلیل اینکه توسط یک مرجع مرکزی صادر یا تنظیم نمی شوند، فیات تلقی نمی شوند.

کمبودهای احتمالی ارز فیات

با وجود استفاده گسترده، ارز فیات دارای برخی کمبودهای بالقوه است. یکی از مسائل اصلی حساسیت آن به ابر تورم است که در آن ارزش پول به دلیل افزایش بیش از حد عرضه پول به سرعت کاهش می یابد. در مقابل، ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین دارای عرضه ثابتی هستند که خطر ابرتورم را کاهش می دهد.

آیا بیت کوین پول فیات است؟

نه، بیت کوین پول فیات محسوب نمی شود. پول فیات نوعی ارز است که توسط دولت صادر می‌شود و ارزش آن از اعتماد افراد و دولت‌ها به پذیرش آن ارز ناشی می‌شود. در مقابل، بیت کوین یک ارز دیجیتال غیرمتمرکز است که مستقل از بانک مرکزی عمل می کند.

رمزارز چیست؟

ارزهای دیجیتال، ارزهای دیجیتال یا مجازی هستند که از رمزنگاری برای امنیت استفاده می کنند. ماهیت غیرمتمرکز آنها آنها را از ارزهای فیات سنتی متمایز می کند. این تمرکززدایی توسط فناوری معروف به زنجیره بلوکی تسهیل می‌شود که اساساً یک دفتر کل توزیع‌شده است که توسط شبکه‌ای متفاوت از رایانه‌ها، که به عنوان گره‌ها نیز شناخته می‌شوند، اعمال می‌شود.

پیدایش بیت کوین و اهداف آن

ارزهای دیجیتال به عنوان پاسخی به بحران مالی سال 2008 با هدف ایجاد یک سیستم مالی جدید باز، شفاف و عاری از کنترل بانک‌های مرکزی ایجاد شدند. اولین و شناخته شده ترین ارز رمزنگاری شده، بیت کوین، توسط یک فرد ناشناس (یا گروهی از افراد) با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو در سال 2009 معرفی شد. فرض بیت کوین ایجاد یک سیستم نقدی الکترونیکی غیرمتمرکز همتا به همتا بود که این امکان را فراهم می کرد. پرداخت‌های آنلاین مستقیماً از یک طرف به طرف دیگر بدون مراجعه به مؤسسه مالی ارسال می‌شوند.

ظهور آلت کوین ها: از اتریوم تا ریپل

اکنون بیش از 10000 ارز دیجیتال مختلف از زمان ایجاد بیت کوین راه اندازی شده اند و معمولاً به آنها آلت کوین (کوین های جایگزین) گفته می شود. برخی از شناخته شده ترین آلت کوین ها عبارتند از اتریوم، ریپل XRP، لایت کوین و بیت کوین کش. این دارایی های دیجیتال ویژگی ها و عملکردهای متفاوتی را ارائه می دهند. برای مثال، اتریوم چیزی فراتر از یک ارز دیجیتال است. این پلتفرمی برای ایجاد برنامه های غیرمتمرکز (dApps) با استفاده از قراردادهای هوشمند است.

کارکرد و موارد استفاده از ارزهای دیجیتال

ارزهای دیجیتال مختلف اهداف متفاوتی را دنبال می کنند. بیت کوین به عنوان جایگزینی برای پول سنتی ایجاد شد. امروزه این یک وسیله مبادله دیجیتال است. از سوی دیگر، اتریوم به‌عنوان پلتفرمی توسعه داده شد که قراردادها و برنامه‌های همتا به همتا را از طریق وسیله ارزی خود تسهیل می‌کند. در همین حال، ریپل با همکاری با سیستم مالی موجود به دنبال بهبود معاملات برون مرزی است.

در حالی که عملکرد اصلی ارزهای دیجیتال به طور کلی این است که به عنوان یک وسیله مبادله عمل کنند، بسیاری از آنها کاربردهای متفاوت دیگری نیز دارند. برخی، مانند بیت کوین، بیشتر به عنوان یک ذخیره ارزش مانند طلا عمل می کنند، در حالی که برخی دیگر در اکوسیستم بلاک چین خود کاربرد پیدا می کنند.

ظهور ارزهای دیجیتال با واکنش‌های متفاوتی مواجه شده است. علاقه مندان آنها را به عنوان آینده امور مالی ستایش می کنند، در حالی که شکاکان نگران نوسانات و فقدان مقررات آنها هستند. با این وجود، نفوذ آنها همچنان در حال رشد است و بر بخش‌هایی مانند مالی، فناوری، قانون و غیره تأثیر می‌گذارد.

آیا کریپتو جزء فیات است؟

نه، ارزهای دیجیتال فیات محسوب نمی شوند. در حالی که هر دو اشکال ارز هستند، آنها تحت سیستم های مختلف عمل می کنند. ارز فیات توسط یک دولت صادر می شود و ارزش آن بر اساس اعتماد و اطمینان به آن دولت است. از سوی دیگر، ارزهای رمزپایه غیرمتمرکز هستند و ارزش آنها توسط یک مرجع مرکزی تعیین نمی شود، بلکه توسط پویایی عرضه و تقاضا در بازار تعیین می شود.

تفاوت ارزهای دیجیتال با ارزهای دولتی چیست؟

کریپتوکارنسی از چند جهت با ارز دولتی (فیات) متفاوت است. اول، ارزهای رمزپایه مانند بیت کوین بر روی یک سیستم غیرمتمرکز به نام بلاک چین عمل می کنند که توسط هیچ دولت یا مقام مرکزی کنترل نمی شود. دوم، عرضه ارزهای رمزنگاری شده معمولاً ثابت است، برخلاف پول فیات که می‌تواند در مقادیر متفاوتی توسط بانک‌های مرکزی منتشر شود. در نهایت، تراکنش‌های انجام‌شده با ارزهای دیجیتال معمولاً ناشناس هستند و برخلاف تراکنش‌هایی که با ارزهای دولتی انجام می‌شوند، به راحتی نمی‌توان آنها را در افراد مختلف ردیابی کرد.

سیاست پولی

سیاست پولی به اقداماتی اطلاق می شود که توسط دولت یا بانک مرکزی برای کنترل عرضه و در دسترس بودن پول در اقتصاد یک کشور انجام می شود. از جمله، بر نرخ بهره، مبادله و تورم ارزها تأثیر می گذارد. دولت برای تثبیت رشد اقتصادی و کنترل تورم و کاهش تورم در اقتصاد، سیاست های پولی را اجرا می کند.

در ارز سنتی فیات، سیاست های پولی توسط دولت از طریق بانک مرکزی کنترل می شود. بانک مرکزی از ابزارهایی مانند عملیات بازار باز و ذخایر الزامی برای مدیریت عرضه پول و کنترل تورم استفاده می کند. آنها همچنین ممکن است در تسهیل کمی شرکت کنند که شامل افزایش عرضه پول با خرید اوراق قرضه دولتی یا سایر دارایی های مالی است.

با این حال، کاهش ارزش پول یک کشور از طریق تسهیل کمی می تواند پیامدهای منفی مانند افزایش تورم و کاهش ارزش پول داشته باشد. همچنین می تواند منجر به کاهش صادرات در نتیجه افزایش قیمت نسبی کالا در کشور شود.

ارزهای دیجیتال بر اساس یک سیستم سیاست پولی متفاوت عمل می کنند. ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین و اتریوم دارای الگوریتم از پیش تعیین شده ای هستند که عرضه پول را کنترل می کند. این الگوریتم از کنترل متمرکز ارز جلوگیری می کند و تضمین می کند که عرضه آن محدود است و در نتیجه پتانسیل تورم را کاهش می دهد.

مزایای ارزهای دیجیتال

ارزهای دیجیتال موجی در دنیای مالی ایجاد کرده اند. به عنوان یک شکل غیرمتمرکز ارز، آنها مزایای منحصر به فردی را ارائه می دهند که ارزهای سنتی فیات نمی توانند ارائه کنند.

هویت رمزارزها

رمزارزها اغلب با نام مستعار شناخته می شوند، به این معنی که در حالی که یک تراکنش را می توان در یک آدرس بلاک چین خاص ردیابی کرد، هویت صاحب آن آدرس معمولاً ناشناخته است. این برخلاف تراکنش‌های ارز فیات است که در آن یک بانک یا موسسه مالی می‌تواند فرستنده و گیرنده تراکنش را شناسایی کند.

در تراکنش‌های ارز دیجیتال، استفاده از یک نام مستعار یا «نام مستعار رمزنگاری» به کاربران این امکان را می‌دهد تا بدون افشای هویت واقعی خود، تراکنش‌ها را انجام دهند. به عنوان مثال، اگر شخصی بخواهد بیت کوین را به طرف دیگری ارسال کند، می تواند یک آدرس بیت کوین جدید به طور خاص برای آن تراکنش ایجاد کند. این آدرس منحصر به فرد است و فقط برای آن یک تراکنش استفاده می شود. علاوه بر این، برای ایجاد آن نیازی به اطلاعات شخصی نیست.

هویت نامشخص افراد در دنیای کریپتو

در حالی که برخی از ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین دارای دفتر کل عمومی هستند که به هر کسی اجازه می دهد تمام تراکنش ها را در شبکه بلاک چین خود مشاهده کند، استفاده از نام مستعار به این معنی است که هویت افراد پشت هر تراکنش به راحتی بدون اطلاعات اضافی قابل شناسایی نیست.

یکی از نمونه‌های ارز دیجیتالی که برای افزایش نام مستعار طراحی شده است، Monero است. به دلیل حفظ حریم خصوصی، از تکنیک‌های مختلفی استفاده می‌کند تا ناشناس ماندن بیشتری را برای کاربران خود فراهم کند.

مزایای نام مستعار در تراکنش‌های ارز دیجیتال واضح است: کاربران می‌توانند از حریم خصوصی و محافظت بیشتر در برابر نظارت دولتی یا سازمانی لذت ببرند. این امر به ویژه در کشورهایی که در آن ناآرامی سیاسی یا بی ثباتی اقتصادی وجود دارد یا در آنجا شهروندان در معرض دولت های ظالم هستند، مهم است. حریم خصوصی و ناشناس بودن ارزهای دیجیتال می‌تواند به افراد کمک کند تا از ثروت خود محافظت کنند و بدون ترس از تلافی، معاملات خود را انجام دهند.

ارزهای دیجیتال امن هستند!

یکی از مزایای مهم ارزهای دیجیتال، امنیت بالای آنهاست که از طریق فناوری بلاک چین به دست می آید.

فناوری بلاک چین یک سیستم غیرمتمرکز است که به افراد این امکان را می‌دهد تا بدون نیاز به یک مقام مرکزی یا واسطه، تراکنش‌های ایمن انجام دهند. استفاده از الگوریتم های ریاضی و رمزنگاری تضمین می کند که تراکنش ها نمی توانند دستکاری شوند.

یکی از راه‌های کلیدی که فناوری بلاک چین امنیت را تضمین می‌کند، شفاف‌سازی است. تمام معاملات در دفتر کل ثبت می شود که قابل تغییر یا تغییر نیست. این به این معنی است که هر کسی می تواند تاریخچه یک تراکنش خاص را مشاهده کند و انجام فعالیت های غیرقانونی در شبکه را برای کلاهبرداران دشوار می کند.

ناتوانی در معکوس کردن یا تغییر تراکنش ها در شبکه بلاک چین خطر فعالیت های کلاهبرداری مانند بازپرداخت وجه را کاهش می دهد. این ویژگی، ارزهای دیجیتال را جایگزین امن‌تری برای پرداخت‌های کارت اعتباری می‌کند، که در برابر استرداد وجه و اختلافات آسیب‌پذیر هستند.

همه ما می دانیم که در دنیای دیجیتالی فزاینده، ارزش امنیت را نمی توان اغراق کرد. مصرف کنندگان و کسب و کارها به طور یکسان به پلتفرم های دیجیتال برای انجام تراکنش های مالی اعتماد می کنند. با سطح بالایی از امنیت اعطا شده توسط ارزهای دیجیتال، افراد می توانند مطمئن باشند که تراکنش های آنها ایمن و سالم است و اطلاعات شخصی آنها محافظت می شود.

تراکنش های سریع ارزهای دیجیتال

تراکنش‌های ارزهای دیجیتال به عنوان جایگزینی سریع‌تر و کارآمدتر برای تراکنش‌های سنتی ارزهای فیات شناسایی شده‌اند. این به این دلیل است که تراکنش‌های ارزهای دیجیتال را می‌توان در عرض چند دقیقه پردازش و تأیید کرد، برخلاف معاملات ارزهای فیات که ممکن است چند روز طول بکشد تا پردازش شوند.

تراکنش‌های ارز فیات اغلب به واسطه‌هایی مانند بانک‌ها یا مؤسسات مالی نیاز دارند تا فرآیند تراکنش را تسهیل کنند. این واسطه ها زمان پردازش و مکانیسم تاریخ ارزش خاص خود را دارند که می تواند باعث تاخیر در معاملات شود. به عنوان مثال، اگر یک تراکنش در عصر جمعه انجام شود، ممکن است تاریخ ارزش تا هفته بعد نمایش داده نشود و منجر به تاخیر شود.

با این حال، با استفاده از فناوری بلاک چین، تراکنش‌های ارزهای دیجیتال دخالت واسطه‌ها و مکانیسم تاریخ ارزش را دور می‌زنند. شبکه کاربران هر تراکنش را در زمان واقعی تایید و تایید می کند و از پرداخت فوری اطمینان حاصل می کند.

تراکنش‌های ارزهای دیجیتال را می‌توان در هر زمان، هر مکان، بدون موسسه مالی انجام داد. این باعث می شود آنها سریع تر، کارآمدتر و برای پرداخت های بین المللی ایده آل باشند.

معایب Crypto

در حالی که ارزهای رمزنگاری شده مملو از مزایا هستند، دارای معایبی نیز هستند. درک این نکات منفی قبل از سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال یا استفاده از آنها به عنوان وسیله مبادله بسیار مهم است.

رمزارزها غیرمتمرکز هستند

رمزارزها اغلب به عنوان ارزهای غیرمتمرکز که مستقل از نظارت و کنترل دولت هستند معرفی می شوند. اگرچه این ممکن است در نگاه اول یک ویژگی مثبت به نظر برسد، ماهیت غیرقابل تنظیم بازار ارزهای دیجیتال در واقع می تواند چالش ها و خطرات قابل توجهی ایجاد کند.

یکی از مسائل مهم این فقدان مقررات، رعایت الزامات مبارزه با پولشویی است. از آنجایی که ارزهای دیجیتال به موسسات مالی سنتی مرتبط نیستند، مقامات می توانند با ردیابی و نظارت بر تراکنش ها مشکل داشته باشند. بنابراین انجام فعالیت های غیرقانونی مانند پولشویی آسان تر می شود. این موضوع به نگرانی فزاینده ای در میان تنظیم کننده ها و دولت ها تبدیل شده است که منجر به افزایش نظارت و قوانین پیشنهادی با هدف تحت نظارت بیشتر تراکنش های ارزهای دیجیتال شده است.

نوسان کریپتو

اشکال اصلی ارزهای دیجیتال نوسان است. هزینه آنها ممکن است نامنظم به نظر برسد و ارزش سرمایه گذاری شما نیز می تواند به سرعت کاهش یا افزایش یابد. این بدان معنی است که اگر برای پرداخت کالاها یا خدمات به ارزهای دیجیتال متکی هستید، اگر ارزش یک ارز دیجیتال خاص یک شبه به طور قابل توجهی کاهش یابد، ممکن است نیاز داشته باشید دارایی‌هایی را با ارزهای سنتی پیدا کنید. این امر می‌تواند به ویژه برای مشاغلی که به پرداخت‌های ارز دیجیتال متکی هستند مضر باشد زیرا فشار مالی قابل توجهی ایجاد می‌کند.

داده های تاریخی نشان می دهد که نوسانات در بازارهای ارز می تواند ناگهانی و چشمگیر باشد. به دلیل نوسانات، محاسبه ارزش واقعی سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال دشوار است، که به طور قابل توجهی خطرات مرتبط را افزایش می دهد – هر کسی که ارزهای دیجیتال معامله می کند باید این کار را با خطرات خود انجام دهد. برای مقابله با این ضرر، استیبل کوین‌ها پدیدار شدند – این ارزها معمولاً توسط ارزهای فیات مانند دلار آمریکا و اوراق قرضه دولتی بسیار معتبر پشتیبانی می‌شوند و در نتیجه سطح ریسک استفاده از آنها را کاهش می‌دهند.

ارزهای رمزنگاری شده به طور جهانی به رسمیت شناخته نمی شوند

عدم پذیرش جهانی چالش‌های متعددی را برای افراد و سازمان‌هایی که می‌خواهند از ارز دیجیتال به عنوان روش پرداخت اولیه استفاده کنند، ایجاد می‌کند. برای مثال، یافتن کسب‌وکارها یا مؤسساتی که ارزهای دیجیتال را به عنوان پرداخت می‌پذیرند، می‌تواند دشوار باشد، که این امر سودمندی عملی و پذیرش این شکل جایگزین ارز را محدود می‌کند.

مزایای ارز فیات

در حالی که ممکن است از همان سطح امنیت و عدم تمرکز ارائه شده توسط ارزهای رمزنگاری شده برخوردار نباشد، ارزهای فیات همچنان یک وسیله مبادله قابل اعتماد و پذیرفته شده با مزایای بسیاری هستند. برای کسب اطلاعات بیشتر به ادامه مطلب مراجعه کنید.

فیات به طور گسترده پذیرفته شده و پایدار است

پول فیات که به عنوان ارز کاغذی نیز شناخته می شود، برای چندین دهه در اکثر کشورها شکل اولیه پرداخت و ذخیره ارزش بوده است. این تا حدی به دلیل پذیرش و ثبات گسترده آن است، و آن را به یک وسیله مبادله ایده آل و ابزاری قابل اعتماد برای برنامه ریزی و پیش بینی کسب و کار تبدیل می کند.

یکی از دلایل کلیدی که چرا پول فیات در اکثر کشورها به صورت قانونی باقی مانده است، ثبات آن است. دولت ها و بانک های مرکزی به طور خستگی ناپذیری برای حفظ ثبات پول ملی خود با مدیریت عرضه و تقاضای پول در بازار تلاش می کنند. در نتیجه، پول فیات به یک ذخیره ارزش قابل اعتماد و قابل اعتماد تبدیل شده است و افراد و کسب و کارها را قادر می سازد تا با اطمینان تصمیمات مالی بلندمدت را برنامه ریزی کرده و اتخاذ کنند.

پذیرش ارزهای فیات

علاوه بر این، پذیرش گسترده ارزهای فیات در سراسر جهان به سودمندی آنها به عنوان یک وسیله مبادله کمک کرده است. برخلاف ارزهای دیجیتال که هنوز این موقعیت را به دست نیاورده اند، پول فیات به طور گسترده ای پذیرفته شده است و در اکثر کشورها به عنوان پول قانونی شناخته شده است. این امر آن را به وسیله ای مؤثر برای تسهیل تجارت جهانی، ایجاد مبادلات برون مرزی و سفر راحت تر تبدیل کرده است. ارزهای فیات اغلب ارزهای «سخت» نامیده می‌شوند، زیرا به‌عنوان ابزار پرداخت پذیرفته شده‌اند و پناهگاه‌های امنی برای سرمایه‌گذاران و معامله‌گران محسوب می‌شوند.

توجه به این نکته ضروری است که یکی از مزایای کلیدی ارز فیات، میزان کنترل بانک های مرکزی بر آن است. بانک های مرکزی مسئول مدیریت سیاست های پولی کشورهای متبوع خود هستند. این بدان معنی است که آنها می توانند بر عرضه و تقاضای پول، نرخ بهره و عرضه اعتبار برای دستیابی به اهداف مختلف اقتصادی تأثیر بگذارند. این اهداف ممکن است شامل ارتقای رشد اقتصادی، تثبیت قیمت ها و کنترل تورم باشد. این سطح از کنترل، دستیابی به ثبات، پیش بینی و پایداری بیشتر را برای اقتصادها ممکن کرده است.

معایب ارز فیات

اگرچه ارز فیات روش اصلی پرداخت برای بسیاری از کشورها بوده است، اما بدون معایب نیست. از نفوذ مقامات مرکزی گرفته تا عرضه و تقاضای پول، حوزه‌های مختلفی وجود دارد که ارز فیات در آن‌ها کوتاهی می‌کند و ما به تفصیل آنها را بررسی خواهیم کرد.

مشروط به تورم

تورم اصطلاحی است که اغلب با اقتصاد مرتبط است، و چیزی است که می تواند تأثیر قابل توجهی بر ارزش ارز فیات داشته باشد. به بیان ساده، تورم به افزایش قیمت کالاها و خدمات در یک دوره زمانی اشاره دارد.

مفهوم تورم به ویژه به صنایعی مانند املاک و مستغلات، تولید و مهمان نوازی مرتبط است، زیرا آنها به سرمایه گذاری نقدی قابل توجهی نیاز دارند. هنگامی که تورم بالا می رود، قیمت کالاها و خدمات در این صنایع می تواند به سرعت رشد کند و حفظ سودآوری را برای کسب و کارها دشوار می کند. این می تواند منجر به اخراج، تعطیلی و سایر اثرات منفی اقتصادی شود.

تحت کنترل دولت

ارزهای فیات معمولاً توسط دولت ها صادر می شوند و تحت کنترل دولت هستند. این بدان معناست که دولت ها اختیار تنظیم عرضه پول و تأثیرگذاری بر ارزش پول را از طریق سیاست های پولی دارند. آنها این کار را از طریق مکانیسم هایی مانند تعیین نرخ بهره، ضرب سکه های جدید و اجرای سیاست های تسهیل کمی انجام می دهند. با این حال، چنین اختیاری می تواند مشکل ساز باشد زیرا می تواند منجر به افزایش نرخ تورم یا رکود در اقتصاد شود.

آینده کریپتو و ارز فیات

با حرکت به سمت دنیای دیجیتال تر، آینده ارز در حال تغییر است. ارزهای رمزپایه با ماهیت غیرمتمرکز، امن و شفاف خود، دنیای مالی را تحت تاثیر قرار داده اند. از سوی دیگر، ارزهای فیات قرن ها وسیله مبادله سنتی بوده و هنوز هم به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند.

اگر کریپتوکارنسی جایگزین فیات شود چه اتفاقی می افتد؟

نتایج بالقوه ارز دیجیتال جایگزین ارز فیات قابل توجه است. این بدان معنی است که دیگر اسکناس فیزیکی وجود نخواهد داشت و پرداخت ها فقط با استفاده از کیف پول دیجیتال انجام می شود. تراکنش ها در یک پایگاه داده غیرمتمرکز ثبت می شوند که برای همه قابل دسترسی است. ارز دیجیتال تنها وسیله مبادله خواهد بود و موسسات مالی سنتی منسوخ خواهند شد.

ارزدیجیتال جایگزین ارز فیات

اگر ارز دیجیتال جایگزین ارز فیات شود، تاثیر زیادی بر ثبات اقتصادی و مالی جهانی خواهد داشت. نگرانی اصلی این است که کریپتوکارنسی بسیار نوسان است و فاقد مقررات است. این کار کاربران را در معرض ریسک بالایی قرار می دهد که می تواند منجر به بحران مالی شود. علاوه بر این، پذیرش جهانی ارز دیجیتال می‌تواند توازن قدرت بین کشورها را تغییر دهد. زیرا به کسانی که دارای بیشترین ارز دیجیتال هستند، نفوذ بیشتری می‌دهد.

استفاده از ارزهای دیجیتال نیز تأثیر مستقیمی بر بانک‌های سنتی خواهد داشت. بانک ها دیگر تنها واسطه در تراکنش های مالی نخواهند بود زیرا ارزهای دیجیتال به خدمات بانکی نیاز ندارند. این امر وجود موسسات مالی سنتی را تهدید می کند و مدل های مالی تثبیت شده را مختل می کند.

در حالی که چشم انداز جایگزینی ارز دیجیتال کاملاً ارز دیجیتال دارای مزایای خاصی است، اما خطرات خود را نیز دارد. یکی از خطرات اصلی، احتمال تمرکز بیش از حد قدرت و نفوذ در دستان معدودی است. علاوه بر این، اتکا به ارزهای دیجیتال می‌تواند اقتصادها را در برابر حملات سایبری و شکست‌های فناوری آسیب‌پذیر کند.

صندوق بین المللی پول (IMF) در مورد عواقب بالقوه پذیرش گسترده ارزهای دیجیتال هشدار داده است. صندوق بین المللی پول به کشورها توصیه می کند که با احتیاط به این موضوع برخورد کنند. و از ایجاد چارچوب های نظارتی اطمینان حاصل کنند. مقررات می تواند به کاهش بسیاری از خطرات مرتبط با ارزهای دیجیتال، مانند پولشویی و فرار مالیاتی کمک کند.

سخن پایانی

در نتیجه، همانطور که در مسیر تکامل مالی قدم می گذاریم، تصمیم برای پذیرش پول فیات یا پذیرش ارز دیجیتال یک تصمیم مطمئن نیست. سیستم پولی سنتی که عمدتاً توسط دولت حمایت می‌شود و توسط پول سنتی و پول کالا شکل می‌گیرد، قرن‌ها در خدمت ما بوده است و همچنان برای اکثر افراد یک انتخاب قابل اعتماد است. ارزش ذاتی آن در اعتماد و اطمینانی است که ما به دولت ها و بانک های مرکزی خود داریم.

با این حال، ظهور ارزهای دیجیتال درهای جدیدی را باز کرده است. و ما را به چالش می کشد. تا در مفاهیم ارزش، اعتماد و کنترل در امور مالی تجدید نظر کنیم. در حالی که برای بسیاری هنوز نوسان و گیج کننده است. ارزهای دیجیتال جایگزین قانع کننده ای برای سیستم سنتی هستند. که امکان افزایش شفافیت، حداقل اتکا به نهادهای مرکزی و پتانسیل نوآوری های مالی بی سابقه را فراهم می کند. همانطور که به جلو می رویم، رابطه بین ارزهای فیات و ارزهای دیجیتال با درک همیشه در حال تکامل ما از آنچه که پول می تواند و باید باشد شکل می گیرد و شکل می گیرد. چه کسی بخواهد به ارز سنتی پایبند باشد یا در حوزه کریپتوهای وسیع کاوش کند، نکته کلیدی در درک تفاوت‌های اساسی آن‌ها و نحوه تناسب هر کدام با استراتژی مالی شخصی یا تجاری است.