عرضه اولیه عمومی IPO چیست؟
عرضه اولیه عمومی یا همان Initial Public Offering یکی دیگر از روش های جمع آوری سرمایه است. در ادامه این مقاله به چگونگی این روش جمع آوری سرمایه خواهیم پرداخت و تفاوت های آن را با ICO نیز بررسی خواهیم کرد.
روش های جمع آوری سرمایه در دنیای رمزارزها جذاب تر و در این حال راحت تر هم است. روش هایی از جمله IEO، ICO و یا IDO.
تمامی این روش ها به سرمایه داران این امکان را می دهد که به راحتی اقدام به سرمایه گذاری کنند. درست است هر یک از این روش ها معایب و مزایای خود را دارد، هر یک از آن ها ریسک خود را نیز می طلبد اما جالب است بدانید عرضه اولیه عمومی IPO یکی از کم ریسک ترین آن ها می باشد.
Initial Public Offering (IPO)
IPO به روش جمع آوری سرمایه برای یک شرکت خصوصی می گویند، زمانی که یک شرکت خصوصی قصد دارد تا سهامش را عمومی کند، در ابتدا با صرافی ها ( در بورس ایران با کارگزاری ها) صحبت می کند و سپس سهام خود را عرضه می کند و مردم عادی هم می توانند در این سرمایه گذاری شریک شوند و سهام آن شرکت خصوصی را که اکنون عمومی است خریداری کنند. اگر خاطرتان باشد همین شرایط را در بورس ایران داشتیم و نمادهایی وارد بورس می شدند که به آن ها اصطلاحا عرضه اولیه می گفتند، مردم آن را خریداری می کردند و تا مدتی سهام پر از سود بود. در رمزارزها نیز چنین شرایطی داریم، کمپانی ای قصد دارد سهام خود را در قالب توکن عرضه کند، و مردم نیز می توانند آن را خریداری کنند. به این روند عرضه اولیه عمومی یا همان IPO گویند.
تفاوت های IPO با ICO
- اعتبار
- اسناد
- استراتژی
- زمان
- گروه های هدف
1. اعتبار
کلیت ICO این بود که یک کمپانی یا یک شخص بی نام و نشان ایده ای داشت و آن ایده را در مارکت جهانی مطرح می کرد و به دنبال سرمایه گذار بود، مردم در پروژه اش سرمایه گذاری می کردند و اگر پروژه به موفقیت می رسید سرمایه گذاران سودهای کلانی می کردند و اگر به موفقیت نمی رسید هم که هیچ کل پروژه به فراموشی سپرده می شد.
اما IPO ها موضوع متفاوت است، یک شرکتی که نام و نشان دارد، سابقه مالی دارد، اعتبار و افتخار دارد تصمیم می گیرد سهام خود را عمومی کند. در این روند ریسک سرمایه گذار به مراتب کمتر است.
پس می توان نتیجه گرفت احتمال موفقیت IPO نسبت به ICO بسیار بیشتر است.
2. اسناد
IPO ها به هنگام عرضه شدن نیاز به در اختیار قرار دادن اسناد و اصطلاحا سند چشم انداز IPO هستند، یعنی نیاز است سوابق مالی، اسناد و مدارک کمپانی در اختیار صرافی قرار بگیرد و عموم متوجه آن شوند، در کل نیاز به شفاف سازی است. اما درباره ICO ها چنین نیازی نیست. یک پروژه ICO که سابقه ای ندارد طبیعتا شفاف سازی ای هم ندارد و تمام اهداف و تیم و ساز و کار یک پروژه ICO در یک وایت پیپر ( سایت ساده ) گنجانده می شود. جالب اینجاست که حتی نیاز 100% به وایت پیپر هم نیست.
3. استراتژی
IPO ها زمانی صورت می گیردند که کمپانی به ثبات رسیده است و سرمایه خوبی دارد و در مسیر درست است، اما ICO زمانی صورت می گیرد که شخص یا کمپانی نیاز به سرمایه اولیه برای پیشبرد پروژه دارد.
4. زمان
IPO ها به دلیل اینکه نیاز به در اختیار قرار دادن مدارک قانونی و اصطلاحا کاغذ بازی دارند مدت زمان بیشتری هم طول می کشند، می تواند این زمان تا 6 ماه هم باشد اما ICO ها تنها با یک وایت پیپر و نشستن بر روی قرارداد هوشمند می تواند فرآیند فروش جمعی را آغاز کند و پس از رسیدن به سقف مشخص شده ICO تمام می شود. که این پروسه حدود 1 ماه به طول می انجامد.
5. گروه های هدف
ICO ها در اختیار مردم عادی قرار می گیرد و هر کس با در اختیار داشتن بیت کوین یا اتریوم می تواند در یک ICO شرکت کند. اما در نقطه مقابل گروه هدف IPO ها سرمایه گذاران سازمانی نظیر بانک ها و موسسات است، اما با این وجود مردم عادی هم می توانند در این پروژه شرکت کنند اما جزو هدف یک IPO نیست.
جمع بندی:
| IPO | ICO |
|---|---|
| ریسک کمتر | ریسک بالا |
| سود معقولانه | سود زیاد |
| دارای اسناد و مدارک | بدون مدرک معتبر |
| در اختیار یک کمپانی معتبر | در اختیار یک استارتاپ |
| امکان سرمایه گذاری عموم | امکان سرمایه گذاری عموم |
| زمان مورد نیاز: زیاد | زمان مورد نیاز: کم |
