تفاوت کوین و توکن چیست؟

امروز، ما به موضوعی نگاه خواهیم کرد که اغلب افرادی را که تازه با ارزهای دیجیتال آشنا هستند را گیج می‌کند – فرق کوین و توکن.

گاهی اوقات افراد از اصطلاح “کوین” برای اشاره به آنچه که دیگران “توکن” می‌نامند و “توکن” برای اشاره به آنچه که دیگران “کوین” می‌نامند استفاده می‌کنند. برخی از افراد از هر یک از نام‌ها برای اشاره به تمام دارایی‌های دیجیتال موجود در حال حاضر استفاده می‌کنند.

با این حال، تفاوت‌های بسیار زیادی بین کوین‌ها و توکن‌های کریپتو وجود دارد، بنابراین مهم است که بدانید آن‌ها چه چیزی هستند!

این مقاله فرق کوین و توکن با بررسی اینکه چرا انقدر سردرگمی در مورد این دو عبارت وجود دارد شروع می‌شود. سپس توضیحاتی در مورد اینکه کوین‌ها و توکن‌ها واقعا چه هستند، ارائه می‌کند، نمونه‌هایی از کوین‌ها و توکن‌ها را در اختیار شما قرار می‌دهد و نحوه استفاده از هر کدام را توضیح می‌دهد.

در پایان این مقاله، شما همچنین می‌توانید تشخیص دهید که یک دارایی دیجیتال یک توکن است یا یک کوین. دقیقاً برای کدام اینجا آمده‌اید؟

بنابراین، بیایید شروع کنیم!

تفاوت کوین و توکن: کوین چیست؟

کوین دیجیتال دارایی است که بومی بلاکچین خودش است. به بیت کوین، لایت کوین یا اتر فکر کنید. هر یک از این کوین‌ها در بلاکچین مخصوص به خود وجود دارند.

بنابراین، برای اینکه این موضوع کمی واضح‌تر شود:

• بیت کوین بر روی بلاکچین بیت کوین عمل می‌کند.
• اتریوم بر روی بلاکچین اتریوم عمل می‌کند.
• نئو بر روی بلاکچین نئو عمل می‌کند.

تراکنش‌های کوین‌های دیجیتال را می‌توان از فردی به فرد دیگر انجام داد. با این حال، هنگام ارسال و دریافت هیچ کوین فیزیکی حرکت نمی‌کند. تمام «کوین‌ها» به‌عنوان داده‌ها در یک پایگاه داده عظیم جهانی وجود دارند. این پایگاه داده (یا بلاکچین) تمام تراکنش‌ها را پیگیری می‌کند و توسط رایانه‌های سراسر جهان بررسی و تأیید می‌شود.

کوین‌ها چگونه استفاده می‌شوند؟

کوین‌های دیجیتال معمولاً به همان روشی استفاده می‌شوند که یک سکه واقعی استفاده می‌شود – به عنوان پول. شما می‌توانید به کوین‌هایی مانند بیت کوین، لایت کوین و مونرو فکر کنید، درست مانند کوین‌های موجود در کیف پول یا سکه‌های موجود در قلک خود. اغلب، آن‌ها هدف دیگری جز استفاده به عنوان پول ندارند. این کوین‌های “فقط نقدی” استفاده می‌شوند:

• برای انتقال پول (می‌توانید با استفاده از آن‌ها ارزش بدهید و دریافت کنید)
• به عنوان یک ذخیره ارزش (آن‌ها را می‌توان ذخیره کرد و بعداً با چیز مفیدی تعویض کرد)
• به عنوان یک واحد حساب (شما می‌توانید کالاها یا خدمات را با آن‌ها قیمت‌گذاری کنید)

بیایید از بیت کوین به عنوان مثال استفاده کنیم تا مطمئن شویم که عبارات بالا را درک می‌کنید.

• از بیت کوین می‌توان برای پرداخت کالاها و خدمات در سراسر اینترنت و در بسیاری از مکان‌های واقعی استفاده کرد.
• شما می‌توانید آن را برای مدت طولانی ذخیره کنید و هیچ اتفاقی برای آن نمی‌افتد. بعداً می‌توانید آن را با چیزی با ارزش برابر عوض کنید.
• چیزهایی که می‌خرید را نیز می‌توانید با بیت‌کوین قیمت‌گذاری کنید.

به جز این مصارف پولی، هیچ استفاده دیگری برای بیت کوین وجود ندارد. برای کسب بیت کوین بیشتر نمی‌توان آن را شرط‌بندی کرد و نیازی به استفاده از آن برای اجرای برنامه خاصی نیست. به عنوان پول استفاده می‌شود و بس.

با این حال، برخی از کوین‌های دیجیتال (مانند اتریوم، NEO و DASH) ویژگی‌های بیشتری نسبت به اینکه فقط به‌عنوان یک شکل پول مفید باشند، دارند. ما این موارد را در زیر فهرست کرده‌ایم:

• اتریوم (ETH) برای تامین تراکنش‌ها در شبکه اتریوم استفاده می‌شود. توکن‌ها را می‌توان بر روی اتریوم ساخت، اما اتریوم همچنان برای ارسال توکن مورد نیاز است. هزینه های ماینینگ را تامین می‌کند (به رایانه‌هایی که تراکنش‌های شبکه اتریوم را تأیید می‌کنند پرداخت می‌کند).
• نئو (NEO) برای کسب سود سهام در یک کیف پول قرار می‌گیرد. این سود به عنوان GAS شناخته می‌شود. توکن‌ها را می‌توان بر روی NEO ساخت، درست مانند اتریوم. هنگام ارسال توکن در شبکه نئو، باید GAS را به عنوان کارمزد تراکنش بپردازید، به همان روشی که اتریوم برای پرداخت هزینه‌های اتریوم استفاده می‌شود.
• در نهایت، نگه داشتن مقدار کافی دَش (DASH) به کاربران این امکان را می‌دهد تا در مورد تصمیمات مهم شبکه دَش رأی دهند. اگر ایده‌ای برای ارتقا‌‌ء شبکه DASH پیشنهاد شده باشد، کسانی که DASH کافی دارند می‌توانند برای تصمیم گیری در مورد اینکه آیا ارتقا باید انجام شود رای دهند. این حق رای به دارندگان DASH اجازه می‌دهد تا در مورد چگونگی تکامل پروژه نظر داشته باشند.

نمونه‌هایی از کوین‌ها

تمام دارایی‌های دیجیتال با ارزش بازار امروز به عنوان کوین تعریف می‌شوند. با این حال، همه کوین‌ها ارزش زیادی ندارند. وب سایت کوین مارکت کپ بیش از 900 نمونه مختلف از کوین‌ها را فهرست کرده است.

البته، ما قصد نداریم تک تک کوین‌های دیجیتال را در اینجا فهرست کنیم. شما می توانید لیست کامل را در کوین مارکت کپ مشاهده کنید. با این حال، ما برخی از آشناترها و نشانگرهای آن‌ها را آورده‌ایم. این باید به درک شما از منظور ما در هنگام استفاده از اصطلاح “کوین” کمک کند.

تفاوت کوین و توکن: توکن چیست؟

توکن‌ها اغلب کوین‌های دیجیتال نامیده می‌شوند. با این حال، این درست نیست. یک تفاوت اساسی وجود دارد!

توکن‌ها روی بلاکچین‌های موجود ایجاد می‌شوند. در واقع، به لطف ایجاد و تسهیل قراردادهای هوشمند، رایج ترین پلتفرم توکن بلاکچین اتریوم است. توکن‌هایی که بر روی پلتفرم اتریوم ساخته می‌شوند به عنوان توکن های ERC-20 شناخته می‌شوند.

با این حال، موارد دیگری مانند NEO ،Waves ،Lisk و Stratis وجود دارد. در حالی که همان‌طور که در بالا ذکر شد، توکن‌های روی پلتفرم اتریوم به عنوان توکن‌های ERC-20 شناخته می‌شوند، NEO از توکن‌هایی به نام توکن‌های NEP-5 استفاده می‌کند.

هر کسی می‌تواند توکن سفارشی خود را در یکی از این پلتفرم‌ها بسازد.

تفاوت کوین و توکن: چگونه توکن ها ایجاد می‌شوند؟

ایجاد یک توکن به طرز شگفت آوری توانایی فنی کمی نیاز دارد. ما آن را به یک تازه کار کامل توصیه نمی‌کنیم، اما برای کسی که کمی تجربه برنامه نویسی دارد، آنقدر که فکر می‌کنید طول نمی‌کشد. البته این کار به توسعه دهنده نیاز دارد که برخی از کوین‌های بومی را برای بلاک چینی که توکن روی آن ایجاد می‌شود خرج کند.

به عنوان مثال، اگر توکن در اتریوم ایجاد شود، سازنده باید مقداری اتریوم هزینه کند تا ماینرهای شبکه را وادار به تایید تراکنش توکن ایجاد شده کند.

مهم است که به یاد داشته باشید که برای همه تراکنش‌های توکن در یک بلاکچین، نه فقط برای ایجاد توکن، باید کارمزد پرداخت شود. بنابراین، هر برنامه ای که بر روی اتریوم ساخته شده است باید از کوین های اتریوم برای انتقال توکن‌های خاص برنامه از یک کاربر به کاربر دیگر یا بین برنامه و کاربر استفاده کند.

این همان روشی است که تراکنش‌های کوین باید به کسانی که شبکه را تامین می‌کنند، کارمزد پرداخت کند.

هدف ایجاد توکن‌ها

بیشتر توکن‌ها برای استفاده با برنامه های غیرمتمرکز یا dApps وجود دارند. هنگامی که توسعه دهندگان در حال ایجاد توکن خود هستند، می‌توانند تصمیم بگیرند که چه تعداد واحد می‌خواهند بسازند و این توکن های جدید در هنگام ایجاد به کجا ارسال شوند. آنها در این مرحله مقداری از ارز دیجیتال بومی را روی بلاکچینی که توکن را روی آن ایجاد می‌کنند پرداخت می‌کنند.

پس از ایجاد، توکن‌ها اغلب برای فعال کردن ویژگی‌های برنامه‌ای که برای آن طراحی شده‌اند استفاده می‌شوند.

به عنوان مثال، Musicoin توکنی است که به کاربران امکان دسترسی به ویژگی‌های مختلف پلتفرم Musicoin را می‌دهد که می‌تواند تماشای یک موزیک ویدیو یا پخش یک آهنگ باشد.

بایننس (صرافی) نیز توکن خاص خود را دارد. هنگامی که کاربران با BNB (توکن بایننس) معامله می‌کنند، کارمزد آن‌ها 25٪ کمتر است.

برخی از توکن‌ها برای یک هدف کاملاً متفاوت ایجاد می شوند: برای نشان دادن یک چیز فیزیکی. فرض کنید می‌خواستید خانه خود را با استفاده از یک قرارداد هوشمند بفروشید. شما نمی توانید خانه خود را به صورت فیزیکی در قرارداد هوشمند قرار دهید، می توانید؟ خیر.

بنابراین، در عوض، می‌توانید از یک نشانه که نشان دهنده خانه شما است استفاده کنید.

WePower (WPR) نمونه خوبی از یک توکن است که یک چیز فیزیکی را نشان می‌دهد – نشان دهنده الکتریسیته است. پروژه WePower یک dApp است که به کاربران اجازه می‌دهد تا با استفاده از قراردادهای هوشمند، برق را روی بلاکچین خریداری و بفروشند. توکن آن (WPR) مقدار معینی از انرژی را نشان می‌دهد.

یک مزیت بزرگ از ایجاد یک توکن

از آنجایی که توسعه‌دهنده dApp و توکن مجبور نیست بلاکچین خود را ایجاد کند، در زمان و منابع آن‌ها صرفه‌جویی می‌کند. آن‌ها می‌توانند از ویژگی‌های ارز دیجیتال با برنامه خود استفاده کنند و در عین حال از امنیت بلاکچین بومی نیز بهره ببرند.

زمان تنها چیزی نیست که آن‌ها نجات می‌دهند – اگر آن‌ها بلاکچین و کوین خود را به جای dApp و توکن ایجاد کنند، باید ماینرهایی را نیز برای تأیید تراکنش‌های خود پیدا کنند.

برای ایجاد یک بلاکچین قوی که نتوان به آن حمله کرد، ماینرهای زیادی نیاز دارند. برای بسیاری از رایانه‌ها کار بر روی یک بلاکچین مشترک که چندین برنامه می‌توانند روی آن اجرا شوند بسیار منطقی‌تر است تا هزاران بلاکچین ضعیف و عمدتاً متمرکز.

این فقط یک فرآیند بسیار طولانی‌تر و گران‌تر است.

تفاوت کوین و توکن: نگاهی بیشتر به نحوه کار توکن‌ها

توکن‌ها برای تعامل با برنامه‌های غیرمتمرکز که بر روی بلاکچین‌های مختلف ساخته شده‌اند استفاده می‌شوند. یک مثال خوب Civic است. Civic از توکنی به نام CVC استفاده می‌کند.

برنامه آن‌ها هویت‌های رمزگذاری شده در بلاکچین اتریوم را ردیابی می‌کند. هدف آن ارائه روشی ارزان‌تر، قابل اعتمادتر و کارآمدتر برای بررسی هویت است. بیایید ببینیم چگونه کار می‌کند.

اگر به تعطیلات خارجی می‌روید، باید هویت خود را در مکان‌های زیادی در راه تأیید کنید. اولین مورد ممکن است شرکت هواپیمایی باشد. اگر ایرلاین شریک Civic بود، برای شما یک کد QR می‌فرستاد تا اطلاعاتی درباره شما (مسافر) بپرسد.

با استفاده از برنامه Civic، اطلاعات خود را مستقیماً از دستگاه تلفن همراه خود به شرکت ارسال می‌کنید. اطلاعات در دستگاه ذخیره می‌شود اما به طور کامل رمزگذاری شده است. این از دزدیده شدن آن جلوگیری می‌کند. اثر انگشت یا اسکن عنبیه می تواند ثابت کند که شما مالک داده‌های دریافتی هستید.

سپس می‌توانید از همان دستگاه برای تأیید هویت خود در نقاط مختلف مسیر (فرودگاه، هتل و غیره) استفاده کنید. هر شرکت یا سازمانی که از هویت دیجیتال خود استفاده می‌کنید، می‌تواند داده‌ها را با استفاده از بلاکچین تأیید کند. هر چه تعداد دفعات استفاده از برنامه بیشتر باشد، اشخاص ثالث به هویت دیجیتالی ذخیره شده در Civic اعتماد بیشتری دارند.

خود توکن CVC برای تراکنش در این خدمات مرتبط با هویت استفاده می‌شود. برای پرداخت به تائیدکنندگان شناسه‌ها (بانک‌ها، دولت‌ها و سایر منابع مورد اعتماد) برای انجام بررسی‌های لازم «مشتری خود را بشناسید» استفاده می‌شود. سپس سوابق در بلاکچین (پایگاه داده) ذخیره می‌شود.

مقداری CVC نیز برای شما (کاربر) ارسال می‌شود. این برای تشویق استفاده از Civic است زیرا شرکت‌هایی که به تأیید اسناد نیاز دارند در نهایت نیاز به خرید توکن‌های بیشتری از کاربران دارند. این یک اقتصاد را ایجاد می‌کند که در آن همه برای مشارکت پاداش دریافت می‌کنند.

همانطور که می‌بینید، توکن Civic به گونه‌ای کار می‌کند که چیزی بیش از صرفا پولی است. همچنین، پلتفرم سیویک BTC ،ETH یا NEO را برای استفاده از خدمات آن‌ها نمی‌پذیرد – این فقط توکن CVC است. البته هر تراکنش به مقداری اتریوم نیز نیاز دارد، زیرا بر روی بلاکچین اتریوم ساخته شده است و ماینرها باید پول پرداخت کنند.

انواع توکن امنیتی، توکن پرداخت، توکن سهام و توکن کاربردی

در نهایت، در تعریف توکن، اجازه دهید به چند نوع مختلف توکن نگاهی بیندازیم. آنها به عنوان توکن‌های امنیتی، توکن‌های پرداخت، توکن‌های سهام و توکن‌های کاربردی شناخته می‌شوند.

در فوریه 2018، تنظیم‌کننده‌های مالی سوئیس FINMA دستورالعمل‌هایی را منتشر کردند که مشخص می‌کرد توکن‌های امنیت، سهام، سودمند و پرداخت چه چیزی هستند. این برای کمک به آن‌ها بود که در مورد نحوه برخورد با توکن‌های مختلف هنگام در نظر گرفتن قانونی بودن آن‌ها کار کنند:

• توکن‌های امنیتی – بیشتر توکن‌های صادر شده توسط ICO توکن‌های امنیتی هستند. شخصی که آن‌ها را خریداری می‌کند، پول خود را با انتظار سود در ICO سرمایه‌گذاری می‌کند. بر اساس قوانین سوئیس، با این اوراق مانند اوراق بهادار سنتی رفتار می‌شود.
• توکن‌های سهام – اگر یک توکن نشان دهنده برخی از سهام یا سهام در شرکتی باشد که آن را منتشر می‌کند، یک توکن سهام است. با این حال، تعداد کمی از شرکت‌ها از این ICO استفاده کرده‌اند، زیرا دستورالعمل‌های نظارتی زیادی در مورد اینکه چه چیزی قانونی است و چه چیزی نیست وجود ندارد.
• توکن‌های کاربردی – توکن‌های سودمند نیز نامیده می‌شوند. این توکن‌ها برای دسترسی افراد به یک محصول یا خدمات استفاده می‌شوند. آنها همچنین نادر هستند زیرا انتظار می‌رود بیشتر توکن‌ها بر اساس عرضه محدود آن‌ها ارزش بیشتری پیدا کنند.
• توکن‌های پرداخت – هدف دیگری جز پرداخت برای کالاها و خدمات ندارند.

هنگامی که آن‌ها انواع توکن‌های موجود را طبقه بندی کردند، FINMA مراقب بود که هر توکن در بیش از یک دسته قرار گیرد.

این احتمال وجود دارد که با تثبیت فضا، تنظیم کنندگان مالی بیشتری تعاریف متفاوتی ارائه دهند. ICOها و توکن‌ها هنوز مفاهیم بسیار جدیدی هستند. قابل درک است که قانون هنوز کاملاً رعایت نشده است.

نتیجه گیری و درک کامل تفاوت کوین و توکن

اکنون باید بفهمید که وقتی کسی می‌گوید “کوین” و “توکن” دیجیتال، منظور چیست. بالاخره آنقدر گیج کننده نبود، اینطور نیست؟

اکنون باید تعریف ساده کوین و توکن را بدانید: کوین‌ها بومی بلاکچین خود هستند در حالی که توکن‌ها بر روی بلاکچین دیگری مانند اتریوم، NEO یا Waves ساخته شده‌اند.

همچنین باید رایج‌ترین کاربردهای کوین و توکن را بدانید. کوین‌ها اغلب به عنوان پول استفاده می‌شوند. با این حال، برخی از کوین‌ها کاربردهای دیگری نیز دارند. این موارد شامل استفاده برای سوخت رسانی به برنامه‌ها، استفاده به عنوان سهام برای اعتبارسنجی تراکنش در یک شبکه، یا استفاده برای سوخت قراردادهای هوشمند و تراکنش‌های توکن است.

در همین حال، توکن‌ها هدف متفاوتی را دنبال می‌کنند. اگر آن‌ها برای استفاده در dApp ایجاد شده باشند، هدف آن‌ها به خود برنامه بستگی دارد. در برخی موارد، آن‌ها برای ویژگی‌هایی مانند حق رای هستند. در موارد دیگر، از آن‌ها برای تراکنش‌های روی dApp (مانند Civic) یا پاداش دادن به کاربران با چیزهایی مانند هزینه های تخفیف دار و غیره (مانند Binance) استفاده می‌شود.

نمونه‌های زیادی از کوین‌ها و توکن‌ها به شما داده شده است تا به شما کمک کند تا درک روشنی از منظور ما از هر عبارت داشته باشید.

بنابراین، اکنون که تعریف کوین و توکن را می‌دانید، به رمزارزهای مورد علاقه خود فکر کنید…آیا آن‌ها کوین هستند یا توکن؟ اگر مطمئن نیستید از ما بپرسید و ما تأیید می‌‌کنیم که آن‌ها کدام هستند!