ریسک به ریوارد در ارز دیجیتال چیست؟
نسبت ریسک به ریوارد (سود) به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا ریسک از دست دادن پول در معاملات را مدیریت کنند.(مدیریت ریسک) حتی اگر یک معامله‌گر معاملات سودآوری داشته باشد، اگر نرخ برد زیر 50 درصد باشد، در طول زمان ضرر خواهد کرد. نسبت ریسک به پرداخت تفاوت بین نقطه ورود تجارت به توقف ضرر و سفارش فروش یا سود را اندازه‌گیری می‌کند. مقایسه این دو نسبت سود به زیان یا پاداش به ریسک را نشان می‌دهد.
سرمایه‌گذاران معمولاً هنگام معامله سهام جداگانه از دستورهای توقف ضرر استفاده می‌کنند تا به حداقل رساندن ضرر و مدیریت مستقیم سرمایه‌گذاری‌های خود با تمرکز ریسک به ریوارد کمک کنند. دستور توقف ضرر یک محرک معاملاتی است که روی سهام قرار می‌گیرد و در صورت رسیدن سهام به پایین‌ترین حد مشخص شده، فروش سهام از یک سبد را خودکار می‌کند. سرمایه‌گذاران می‌توانند به‌طور خودکار دستورات توقف ضرر را از طریق حساب‌های کارگزاری تنظیم کنند و معمولاً نیازی به هزینه‌های تجاری گزاف اضافی ندارند.
نسبت ریسکبه پاداش چیست؟
نسبت ریسک به پاداش نشان‌دهنده پاداشی است که یک سرمایه‌گذار می‌تواند به ازای هر دلاری که در یک سرمایه‌گذاری ریسک می‌کند به دست آورد. بسیاری از سرمایه‌گذاران از نسبت ریسک به پاداش برای مقایسه بازده مورد انتظار یک سرمایه‌گذاری با میزان ریسکی که باید برای کسب این بازده متعهد شوند استفاده می‌کنند. مثال زیر را در نظر بگیرید: سرمایه‌گذاری با نسبت ریسک به پاداش 1:7 نشان می‌دهد که سرمایه‌گذار مایل به ریسک 1 دلاری برای احتمال کسب درآمد 7 دلاری است. از طرف دیگر، نسبت ریسک به پاداش 1:3 نشان می‌دهد که سرمایه‌گذار باید انتظار داشته باشد که 1 دلار سرمایه‌گذاری کند، تا بتواند 3 دلار از سرمایه‌گذاری خود به دست آورد.
معامله‌گران اغلب از این رویکرد برای برنامه‌ریزی برای انجام معاملات استفاده می‌کنند و این نسبت با تقسیم مبلغی که معامله‌گر در صورت حرکت قیمت دارایی در جهت غیرمنتظره (ریسک) از دست می‌دهد بر مقدار سودی که معامله‌گر انتظار دارد محاسبه می‌شود. ساخته شده است زمانی که موقعیت بسته است (پاداش). به طور خلاصه‌وار عبارتنداز:
- نسبت ریسک به ریوارد توسط معامله‌گران و سرمایه‌گذاران برای مدیریت سرمایه و ریسک زیان، استفاده می‌شود.
- این نسبت به ارزیابی بازده مورد انتظار و ریسک یک معامله معین کمک می‌کند.
- نسبت پاداش ریسک مناسب، بیشتر از 1:3 است.
نسبت ریسک به ریوارد چگونه کار می‌کند؟
در بسیاری از موارد، استراتژیست‌های بازار نسبت ریسک به ریوارد ایده‌آل برای سرمایه‌گذاری‌های خود را تقریباً 1:3 یا سه واحد بازده مورد انتظار برای هر یک واحد ریسک اضافی می‌دانند. سرمایه‌گذاران می‌توانند ریسک به پاداش را مستقیم‌تر از طریق استفاده از دستورات توقف ضرر و مشتقات مانند: اختیار خرید، مدیریت کنند.
نسبت ریسک به پاداش اغلب به عنوان معیاری برای معامله سهام فردی استفاده می‌شود. نسبت ریسک به پاداش بهینه در بین استراتژی‌های معاملاتی مختلف بسیار متفاوت است. برخی از روش‌های آزمون و خطا معمولاً برای تعیین بهترین نسبت برای یک استراتژی معاملاتی خاص مورد نیاز است و بسیاری از سرمایه‌گذاران نسبت ریسک به پاداش از پیش تعیین شده برای سرمایه‌گذاری خود دارند.
نسبت ریسک به ریوارد چگونه به دست می‌آید؟
نسبت سود به زیان از طریق مشخص کردن حد سود و حد ضرر به دست می‌آید.
حد سود: نقطه‌ای است که معامله‌گر برای تعیین نقطه خروج با حفظ سود تعیین می‌کند؛ این نقطه به کمک تحلیل تکنیکال به دست می‌آید و معمولا در مقاومت‌های مهم نمودار مشخص می‌شود.
حد ضرر: نیز عکس حد سود بوده و نشان‌دهنده مقدار زیانی است که معامله‌گر می‌تواند در یک معامله بپذیرد.
با یادگیری حد سود و حد ضرر می‌توان نسبت ریسک به ریوارد را این چنین تعریف کرد؛ ریسک به معنای تفاوت بین قیمت سهام و حد ضرر آن بوده و در مقابل ریوارد به معنای تفاوت بین قیمت سهم و حد سود آن است.
برای مشخص کردن ریوارد بر روی نمودار تکنیکال، ابتدا باید اهداف صعودی سهم را مشخص کنید، اهداف صعودی در نقاط مقاومت سهم مشخص می‌شوند.
نحوه محاسبه ریسک به پاداش
تریدرها اغلب از این نسبت جهت تعیین ورود به معامله یا عدم ورود به معامله استفاده می‌کنند. این نسبت با تقسیم مقدار زیانی که تریدر حاضر است در صورت عوض شدن جهت حرکت قیمت بپذیرد، بر مقدار سود انتظاری او محاسبه می‌شود.
ریسک به معنی تفاوت بین قیمت یک ارز و حد ضرر آن و ریوارد به معنی تفاوت بین قیمت یک ارز و حد سود آن است. طبق فرمول‌های زیر می‌توان آن‌ها را محاسبه کرد:
حد ضرر – قیمت ارز = ریسک
حد سود – قیمت ارز = ریوارد
کاربرد R/R
هدف و کاربرد اصلی نسبت ریسک به ریوارد یا همان R/R، کاهش ریسک معامله‌گران و مدیریت سرمایه در بازارهای ارزهای دیجیتال می‌باشد.
مثال نسبت ریسک به ریوارد در حال استفاده
این مثال را در نظر بگیرید:
یک معامله‌گر 100 سهم از یک شرکت را به قیمت 20 دلار خریداری می‌کند و برای اطمینان از اینکه ضرر از 500 دلار تجاوز نمی‌کند، یک دستور توقف ضرر به قیمت 15 دلار می‌دهد. همچنین فرض کنید که این معامله‌گر معتقد است که قیمت آن شرکت در چند ماه آینده به 30 دلار خواهد رسید. در این حالت، معامله‌گر مایل است 5 دلار به ازای هر سهم ریسک کند تا پس از بسته شدن موقعیت، بازده مورد انتظار 10 دلار به ازای هر سهم را بدست آورد. از آنجایی که معامله‌گر می‌خواهد مبلغی را که ریسک کرده است دو برابر کند، می‌توان گفت که نسبت ریسک به ریوارد 1:2 در آن معامله خاص دارد. قراردادهای مشتقه مانند قراردادهای فروش، که به صاحبان آن‌ها این حق را می‌دهد که دارایی پایه را با قیمت مشخصی بفروشند، می‌توانند برای تأثیر مشابه استفاده شوند.
اگر یک سرمایه‌گذار ترجیح می‌دهد برای یک سرمایه‌گذاری مشخص به دنبال نسبت ریسک به پاداش 1:5 باشد (پنج واحد بازده مورد انتظار برای هر واحد ریسک اضافی)، آنگاه می‌تواند دستور توقف ضرر را اصلاح کند و بنابراین نسبت ریسک به پرداخت را تعدیل کند. اما درک این نکته مهم است که با انجام این کار سرمایه‌گذاران احتمال موفقیت در تجارت خود را تغییر داده‌اند.
