رمز ارزها نوعی ارز دیجیتال است که از طریق کد ایجاد می شود. آن ها خارج از سیستم های بانکی و دولتی سنتی عمل می کنند.
ارزهای رمزنگاری شده برای اطمینان از معاملات و تنظیم ایجاد واحدهای اضافی از رمزنگاری استفاده می کنند. بیت کوین، اصلی ترین و معروف ترین ارزهای دیجیتال، در ژانویه 2009 راه اندازی شد. امروز بیش از 2000 ارز رمزپایه به صورت آنلاین coinmarketcap در دسترس است.
ارزهای دیجیتال با ارزهای سنتی تفاوت چشمگیری دارند زیرا از فناوری بلاک چین برای ایجاد دفتر توزیع شده استفاده می کنند. با این وجود، هنوز هم می توانید آن ها را مانند سایر ارزها خریداری و بفروشید و همچنین می توانید با قیمت های مختلف ارزهای رمزپایه شده از طریق CFD معامله کنید.
ارزهای دیجیتال در ابتدا به منظور ارائه روش پرداخت جایگزین برای معاملات آنلاین طراحی شدند. با این حال، ارزهای رمزپایه هنوز برای همه معاملات به طور گسترده ای پذیرفته نیستند، زیرا برخی آن ها را بیش از حد ناپایدار می دانند که به عنوان روش پرداخت مناسب نیستند.
به عنوان یک ارز غیرمتمرکز، برای جلوگیری از نظارت و نفوذ دولت توسعه داده شد و در عوض بازارهای ارزهای رمزپایه توسط پروتکل اینترنت همتا به همتا کنترل می شوند.
آنچه در این مقاله می‌خوانید
اولین ارز دیجیتال در دنیای کریپتو کارنسی ها
بیت کوین به عنوان اولین ارز رمزپایه غیرمتمرکز شناخته می شود. و به ارزهای دیجیتال که بعد از بیت کوین به وجود آمدن را آلت کوین می گویند. بیت کوین مانند همه ارزهای رمزپایه، از طریق یک پایگاه داده معاملات بلاک چین کنترل می شود، که به عنوان یک دفتر توزیع شده عمومی عمل می کند.
بیت کوین توسط Satoshi Nakamoto ایجاد شده است – اینکه آیا این نام به یک فرد یا یک گروه اشاره دارد، ناشناخته است.
یکی از ویژگی های اکثر ارزهای دیجیتال این است که آن ها کمیاب و محدود بودن تعداد آن هاست و برخی از آن ها محدودیت مطلق در عرضه دارند. در نتیجه، در برخی موارد فقط تعداد محدودی از واحد پول در گردش است. به عنوان مثال انتظار نمی رود که تعداد بیت کوین از 21 میلیون عدد فراتر رود.
از طرف دیگر ارزهای رمزنگاری شده مانند اتریوم کمی متفاوت عمل می کنند. صدور 18 میلیون توکن اتریوم در سال محدود شده است که برابر با 25 درصد از عرضه اولیه است. محدود کردن عدد به آن مقدار بالاتری می دهد.
ویژگی های اصلی ارزهای دیجیتال
تعدادی از اصول اساسی وجود دارد که بر استفاده از ارز دیجیتال شده، مبادله و معاملات حاکم است.
1- رمزنگاری
ارزهای رمزنگاری شده از چندین روش از رمزنگاری پیشرفته استفاده می کنند. در دنیای دیجیتال امروز اساساً مبتنی بر علوم کامپیوتر و نظریه ریاضی است. همچنین از علوم ارتباطات، فیزیک و مهندسی برق استفاده می شود.
دو عنصر اصلی رمزنگاری برای ارزهای رمزپایه اعمال می شود – هش و امضای دیجیتال:
Hashing: یکپارچگی داده ها را تأیید می کند، ساختار بلاک چین را حفظ می کند و جزئیات و معاملات حساب افراد را رمزگذاری می کند. همچنین پازل های رمزنگاری ایجاد می کند که استخراج بلوک را امکان پذیر می کند.
امضاهای دیجیتال: به فرد امکان می دهد تا بخشی از اطلاعات رمزگذاری شده را فاش کند بدون اینکه این اطلاعات را فاش کند.
با استفاده از ارزهای رمزپایه، این فناوری برای امضای معاملات پولی مورد استفاده قرار می گیرد و مالکیت آن را نشان می دهد.
2- فناوری بلاکچین
بلاک چین دفتر مرکزی یا لیست غیرمتمرکز یا معاملات ارزهای رمزنگاری شده است. بلوک های تکمیل شده، متشکل از آخرین معاملات، ثبت شده و به بلاک چین اضافه می شوند. آن ها به ترتیب زمانی به عنوان یک سابقه باز، دائمی و قابل تأیید ذخیره می شوند.
شبکه ای از فعالان بازار که همیشه در حال پیشرفت هستند، بلاک چین ها را مدیریت می کنند و آن ها از پروتکل مشخصی برای اعتبارسنجی بلاک های جدید پیروی می کنند. هر”گره” یا رایانه متصل به شبکه به طور خودکار یک نسخه از بلاک چین را بارگیری می کند. این به همه امکان می دهد بدون نیاز به نگهداری سوابق مرکزی، معاملات را ردیابی کنند.
فناوری Blockchain رکوردی را ایجاد می کند که بدون توافق سایر شبکه ها قابل تغییر نیست. مفهوم بلاکچین به بنیانگذار بیت کوین، Satoshi Nakamoto نسبت داده می شود. این مفهوم الهام بخش برنامه های دیگر فراتر از پول نقد و ارز دیجیتال بوده است.
استخراج بلوک ارزهای دیجیتال
استخراج کوین ها روند پیوستن سوابق معاملات جدید به عنوان بلوک های بلاکچین است. در این فرآیند – با استفاده از بیت کوین به عنوان مثال – بیت کوین های جدید به استخراج کنندگان اعتبار داده می شوند و به تعداد کل کوین های در گردش اضافه می شوند.
استخراج به یک نرم افزار خاص نیاز دارد که برای حل معماهای ریاضی مورد استفاده قرار می گیرد و این اعتبار معاملات قانونی را که بلوک ها را ایجاد می کند، معتبر می داند. این بلوک ها در فواصل منظم به دفتر عمومی (بلاک چین) اضافه می شوند. همان طور که نرم افزار معاملات را حل می کند، ماینر با مقدار مشخصی بیت کوین پاداش می گیرد. سخت افزار یک ماینر هرچه سریعتر بتواند مسئله ریاضی را پردازش کند، احتمال اعتبار سنجی معامله و کسب پاداش بیت کوین بیشتر است.
ارزهای رمزپایه اصلی
بیت کوین bitcoin
بیت کوین (bitcoin) به عنوان اصلی ترین و شناخته شده ترین ارز دیجیتال شده شناخته می شود. Satoshi Nakamoto، یک شخص یا گروهی از افراد تحت عنوان، آن را در سال 2009 ایجاد کرده است.
تا دسامبر 2017، حدود 16.7 میلیون بیت کوین در گردش بود (ممکن است تعداد محدود 21 میلیون موجود باشد). معامله گران می توانند بیت کوین را از طریق صرافی خریداری کرده و از طریق CFD در مورد حرکت قیمت آن حدس بزنند.
اتریوم Ethereum
اتریوم Ethereum در دنیای ارزهای رمزنگاری شده نسبتاً جدید است. در سال 2015 راه اندازی شد و در زمان نوشتن مقاله در حال حاضر دومین شبکه ارز دیجیتال است. این عمل به روشی مشابه شبکه بیت کوین انجام می شود و به افراد امکان می دهد از طریق یک شبکه باز توکن هایی را ارائه دهند که ارزش را نشان می دهند.
به توکن ها اتر ETHER گفته می شود و این همان چیزی است که به عنوان پرداخت در شبکه استفاده می شود. با این حال، استفاده اصلی Ethereum این است که به جای قراردادی هوشمند، به عنوان قراردادهای هوشمند عمل کند. قراردادهای هوشمند، اسکریپت های کد هستند که می توانند در زنجیره بلوک اتریوم مستقر شوند. محدودیت اتر نیز کمی متفاوت با بیت کوین است. عرضه سالانه 18 میلیون اتر است که برابر با 25 درصد از مقدار اولیه عرضه است.
بیت کوین کش bitcoin cash
بیت کوین کش (bitcoin cash) یک ارز رمزپایه و شبکه پرداخت است که در نتیجه یک هارد فورک با بیت کوین در دسامبر 2017 ایجاد شده است. هارد فورک هنگامی اتفاق می افتد که اعضای جامعه ارزهای رمزپایه اختلاف نظر داشته باشند، معمولاً در مورد پیشرفت نرم افزارهای استفاده شده در شبکه اتفاق می افتد.
در این مورد اختلاف نظر در مورد پیشنهادی برای افزایش اندازه بلوک وجود داشت. بعد از یک فورک، بلاک چین به دو قسمت تقسیم می شود و به تصمیم گیری با کدام ارز رمزنگاری شده به استخراج کنندگان و جامعه گسترده تر می رسد. هنگامی که هارد فورک بیت کوین اتفاق افتاد،
لایت کوین Litecoin
لایت کوین (Litecoin) یک ارز رمزنگاری همتا به همتا است که توسط چارلی لی (کارمند سابق گوگل) در سال 2011 راه اندازی شد. این کوین یک بیت کوین اسپین آف اولیه یا “altcoin” بود و در ابتدا برای معاملات با ارزش کمتر از معاملات انجام شده استفاده می شد بیت کوین به بیان فنی، تقریباً یکسان با بیت کوین ایجاد شده است، اما تفاوت های قابل توجهی دارد.
به عنوان مثال، لایت کوین می تواند بلوک ها را چهار برابر سریع تر از بیت کوین پردازش کند. همچنین برای استخراج به فناوری پیشرفته تری نیاز است، اما تعداد کل کوین های موجود دارای ظرفیت بزرگتری هستند- در حال حاضر 84 میلیون کوین تنظیم شده است که چهار برابر بیشتر از بیت کوین است.
ریپل Ripple
ریپل (Ripple) شبکه ای است که انتقال هر ارز (اعم از ارزهای تاسیس شده و ارزهای رمزپایه) را در سراسر جهان امکان پذیر می کند. هدف آن اطمینان از انتقال ایمن، سریع و کم هزینه از طریق شبکه، بدون خطر تقلب یا برگشت هزینه است. این شبکه بسیار سریع تر از بیت کوین است- فقط در چند ثانیه قادر به انجام معاملات است. هزینه معامله و جابه جایی آن نیز بسیار کمتر است که یکی از دلایلی است که ریپل به طور فزاینده ای توسط بانک ها برای تسویه حساب پذیرفته شده است. Ripple همچنین نامی است که به ارز رمزپایه بومی (XRP) استفاده می شود و در تمامی استفاده می شود.
نتیجه گیری در مورد ارز دیجیتال
بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال را به بهترین وجه می توان به عنوان ارزهای فیزیکی جایگزین توصیف کرد. همان طور که در بالا اشاره شد، امروزه آن ها به عنوان ارز مبادله هنوز به طور گسترده ای پذیرفته نشده اند.
چشم انداز ارزهای رمزپایه باینری است – به احتمال زیاد آن ها یا با شکست روبرو می شوند و یا جهان را تسخیر می کنند. این از عواملی است که ریسک بالاتر و پاداش بالقوه بالاتری را در بازار ارزهای رمزپایه ایجاد می کند.
سوالات متداول درباره کریپتوکارنسی
